از کلیه دوستان در سنگر مدرسه می‌خواهم که سنگرها را حفظ کنند و درسشان را بخوانند و به این کشور مقدس اسلامی کمک کنند تا ما به کشورهای دیگر نیاز نداشته باشیم و دست ظالمان و مستکبران را از این کشور مقدس اسلامی کوتاه کنند ، تا بتوانند خود یکی از چرخ‌های این میهن خویش را بچرخانند ؛
و از آن‌ها هم می‌خواهم همچنان که درس می‌خوانند، ادامه بدهند و با صبر و با تقوا باشند و مبادا این امام امت را تنها بگذارند و این امام را یاری کنند تا انقلاب مهدی(عج) ؛
و همچنین می‌خواهم که به نماز جماعت تا می‌توانند بروند و نمازها را سر وقت بخوانند و خدا را در هر حال در نظر بگیرند و بعد از نمازها دعا کنید به جان امام و پیروزی رزمندگان ؛
از خواهرانم می‌خواهم که حجاب را رعایت کنند و همیشه پشتیبان امام امت باشند و امام را در هر حال یاری کنند.
و از شما می‌خواهم که هر روز پنج شنبه سر مزار من بیایید و کمی مکث کنید و به یاد این شهیدان باشید و به یاد شهیدان کربلا باشید...
فرازی از وصیت نامه شهید 19 ساله عبدالحسین عرب نژاد
(به مناسبت هفته دفاع مقدس و آغاز سال تحصیلی جدید)

صحبتی دارم با سید و مولایم امام زمان(عج)
ای سید و مولای من!!!
آقاجان! از تو ممنونم به خاطر همه‌ محبت‌هایی که در دورانی که در دنیا بوده‌ام بر من ارزانی داشته‌ای و شرمنده‌ام که شاکر این همه نعمت نبوده‌ام؛
اما امید به رحمت و کرم این خانواده دارم و با این امید زنده‌ام و جان می‌دهم.
گر چه برای تربیت شدن و سرباز شدن تو تلاشی نکرده‌ام اما به آن امید جان می‌دهم که در آن روز موعود که ندا می‌دهند: «از قبرهایتان بیرون بیایید و به یاری مولایتان بشتابید» من هم به اذن مولایم در حالی که شمشیر به کمر بسته‌ام از قبر بیرون آمده و پای رکاب تو آقاجان سربازی کنم.
آرزوی بزرگی است و از دهان من بزرگتر، اما آقاجان! آرزو بر جوانان عیب نیست!!!
فرازی از وصیتنامه شهید مدافع حرم حمیدرضا اسداللهی

صلواتی هدیه میکنیم به شهیدان و رزم آفرینان سلحشور هشت سال دفاع مقدس که امنیت امروزمان مرهون فداکاری دیروز آنهاست
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

 همان هائی که نام مبارکشان قوّت قلب گل لاله است،کسانی که ترنّم گفته هاشان زینت بخش فکه، طلائیه و مجنون و لطافت کلامشان نوازشگر آسمان شهر می شد...
 آنهائی که باسلامی معطّر به عطر چفیه یکدیگر را ملاقات،و با درودی مصفّا به صفای یاعلی هم را بدرقه میکردند...
 آری سلام بر شهدا...
 کبوترانی که سکوی پروازشان سیم خاردار و معراجشان خط مقدّم بود... همان بی بدیلانی که با رنگ خون صفحه عاشقانه زندگی را نقاشی کردند و با زمزمه یا بن الحسن به دعوت یار لبیک گفتند.....